เมืองหลวงไม่น่าอยู่วะเพื่อน
อยู่เมืองหลวงได้ควงนางแบบ แบบว่านางต้องการแค่เงิน
อยู่เมืองหลวงแค่เดินชนไหล่ จะตายไม่ตายก็ยังไม่รู้
ฉันขอเดินไปออกจากเมืองหลวง ที่คนหลอกลวง ต่างคิดว่าตัวเองเป็นใหญ่
เด็กน้อยมีฝันอยากเป็นเสี่ยใหญ่ พอโตขึ้นไปก็อยากเป็นนายทุน
โลกหมุนไปให้ใจคนกลับ ไม่ยอมรับความจริงที่เป็น
สายน้ำธารเย็นกลับมองว่าร้อน หลอกฝันลุ่มดอนกลับมองว่าเย็น
ไม่เห็นความงามของธรรมชาติ เห็นเพียงกระดาษ ที่เรียกว่าเงิน
* แต่ชีวิตฉันต้องเดินต่อไป แต่ไม่ใช่เพื่อตัวฉันเอง มาร้องเพลงบรรเลงจากใจ
เผื่อดับไฟให้ความรุ่มร้อน มันได้ดับลง
เหม่อมองฟ้านกกาบินกลับ ภูตะวันลับคือความโรแมนติก
ชิคๆคูลๆ รู้กันไปเพื่อ ถ้ากัดกินก้อนเกลือหลังอินสตราแกรม
แก้มส้มแก้มแดง สวยพอสง่า ไม่มีใครว่าถ้าไม่แย่งแฟนใคร
แต่ฉันต้องไปเพราะคำว่าบาป เพื่อนฉันเคยบอกว่า อยู่แล้วสบายใจ
( * )
กูบอกมึงแล้ว
