ปิดประตู แล้วนั่งลงเพียงลำพังคนเดียว ปล่อยตัวเองให้ร้องไห้จนหมดใจ
นํ้าตาที่ไหล มีเพียงฉันที่เข้าใจ เจ็บปวดยังไง อึดอัดยังไง มีเพียงกำแพงที่ได้ฟัง
เหนื่อยบางวันและเหงาบางคืน กับต้องตื่น คนเดียว ต้องปลอบตัวเองทุกครั้งมันก็เหนื่อยไป
นํ้าตาที่ไหล แค่อยากจะขอสักคนเข้าใจ ว่าไม่ได้เข้มแข็งเหมือนอย่างที่ใคร มองว่าฉันเป็น
* ไม่อยากต้องร้องไห้เพียงลำพัง ไม่อยากดูหนังเศร้าเพียงลำพัง
แค่อยากมีใครสักคนรับฟัง ความเหงาในใจ ที่มันไม่เคยหายไป
ไม่อยากมองฟ้าแค่เพียงลำพัง มันเกลียดที่เพลงทุกเพลงเศร้าไป
มันโกรธที่ไม่รู้ว่าต้องโทรหาใคร เพียงแค่อยากบอก เรื่องราวในใจ ที่มี
ไม่ได้อยากต้องเป็นแบบนี้เลย
คนคนหนึ่ง ต้องเข้มแข็งสักเท่าไร ต้องรออีกนานแค่ไหน
( * )