ใหม่ๆ แก้มอ้าย ใหม่ๆ
น้ำตาน้องรินไหล
ฟังเสียงนกสะกิดใจ
คึดนำอ้าย ผู้แฟนเก่า
น้ำตา ย้อย
น้ำ ตาไหลรินย้อย
เสียแฮงคอยคึดตั้งต่อ
ชาย เอ๋ย
พอ ฟังเสียงนกฮ้อง
คือมันฟ้อง บอกข่าวใจ
หนา ชายนา
โพ ระดกนกฮ้อง
เข้าทำนองอ้ายตั๋วเก่ง
มาข่มเหงผู้ฮักอ้าย
หลงยืนให้ได้ข่าวมา
สัญญาอ้ายบ่แน่
ถึกเขาแหย่กะแวหาย
หลอยแต่งงานหนีไป
บ่เบิ่งใจกันพอน้อย
อ้าย มาหลอยไกลข้าง
ไปนอนฮังกับคนอื่น
หนทางน้องสร้างไว้
สังมาให้ ผู้อื่นเทียว
หนอ ชายนอ
ใจฝ่อ เมื่อได้ยินเสียงนก
โกหก โกหก
คอยย้ำเตือนหัวใจ
อ้ายเคย จะสู่ขอวิวาห์
ก่อนเข้าพรรษา
หน้าฝน ปีกลาย
บัดนี้ อ้ายมาแปรผัน
ไปขอ แต่งงาน
กับผู้สาวบ้านไกล
รับบัตรเชิญ ก้มหน้าน้ำตาไหล
น้ำใจของอ้าย
ช่างคล้ายกับเสียง นกเตือน
เปื้อน น้ำตาสองแก้ม
อยากไปแกมวันอ้ายแต่ง
จักคราวเด้
ย่านแต่เซหมื่นล้ม
โคมเจ้า ใส่พาฝัน
เหลือใจ๋เด้ ชายเอย
ก้ม หน้าหนีไกลบ้าน
ซ่นเถียงนาอยู่เอ้าอั่ง
หนีคนแหย่รอบข้าง
กะยังพ้อนกโห่แซว
แนว นางแปงปันสร้าง
กฐินแฮบ่ได้แห่
เขานั่นผู้บ่สร้าง
สังมาได้
ดอกแห่ไปน้อ ชายน้อ
พอที ชาตินี้บุญน้อย
ต้อง ขอปล่อย
ไปตามกรรม ตาม เวร
ฮัก บ่มีความหมาย
ผลสุดท้าย
กลายเป็นฮักเหลือเดน
อวยพร ให้อ้ายสุขสมปอง
ส่วนตัวน้อง แล้วแต่กรรมพาเป็น
ชาติหน้า ถ้าหากพ้นเวร
ขอเกิดเป็น คู่ฮักตลอดไป
ขอเกิดเป็น คู่ฮักตลอดไป