ตะเว็นคล้อยต่ำ ค่ำเร็วยามลมหนาวมา แหงนเบิ่ง เทิ่งฟ้า เห็นดาว เป็นหน้าคนดี
ห่างกันตอนใด๋ อ้ายคิดฮอดหลายอีหลี เป็นห่วงทุกที ตอนที่สองเฮาไกลกัน
ก่อนนั้นเคยใกล้ ผิงไฟใน ยามเหน็บหนาว เคียงคู่ ดูดาว หยอกเหย้าเคล้าคลอแสงจันทร์
แต่ค่ำคืนนี้ ไกลเจ้าหนาวใจไหวหวั่น ฝากฮักไปกลับแสงจันทร์ ห่มให้ เจ้านั้นแทนผ้า
* อยากกลับไปหา เอาผ้า ไปห่มให้สาว อยากกอดเบาๆ ให้คลาย ความเหงาสักครา
แต่ยังก้าวข้าม กำแพงความจนบ่ได้เลยหนา ฝากฮักไปก่อนเด้อหล้า ห่มฮักแทนผ้า
ไปก่อนเด้อนาง
( * )
