เดินเคว้งคว้างเรื่อยๆ ไป
สู่จุดหมายที่มันไม่มีอยู่
มองดูฝูงแมลง ที่บินเล่นแสงดวงไฟ
เดินบนทางที่คุ้นตา
ในสมองไม่มีเรื่องใด
มืดสลัวทั้งหัวใจ แค่ฉันคนเดียว
ความทรงจำที่ผ่านมา
ช่วงเวลาที่เก็บไว้ในใจ
กำลังหายไป มีเหลือให้เห็นเลือนราง
ลืมเลือนไปไม่ชัดเจน
เป็นความหลังที่มันซีดจาง
แต่ใจฉันก็ยังคง รู้สึกดีๆ
คนที่ใจฉันรักมากมาย จะลืมยังไง
ในเมื่อไออุ่นเขาไม่จางจากมือคู่นี้
ความทรงจำที่มันลึกซึ้งงดงามที่เราเคยมี
ก็เป็นอะไรที่ฉันไม่เคยต้องการจะลืม
ดวงตะวันที่ขอบฟ้า
บอกเวลาที่มันหมุนเวียนไป
และวันวานกลับกลายเป็นเพียงแค่ภาพเก่าๆ
ฉันก็คงถูกหลงลืม
ไม่เหลือเลยเพียงภาพเงา
เมื่อสุดท้ายที่คนเรา จากกันไป
