น้ำตาหล่นลงกลางทะเล
หนองบัวแดงเมื่อตอนแลงยามค่ำ
เห็นดอกบัว ยิ่งมองยิ่งช้ำ
เสียใจย้อนอ้าย น้ำตาหล่นบนบัวแดง
ไสว่าอ้ายบ่หลายใจ
เชื่อเขาไวหัวใจนางเลยแหว่ง
สองเฮาเด็ดดอกบัวแดง
นั่งเรือกับอ้ายสองเฮาพายเด็ดดอกบัว
อ้ายเอ้ย เสียแฮงมองว่าพี่ชายฮักแท้
ลืมวันลงเด็ดดอกบัว
ปลาหลายตัวเป็นพยานให้น้อง
วันนั้นอ้ายกะซ่างบ่จำ
คนลืมง่ายๆ คนลืมง่ายๆ
ออกลายไวแท้น้อซ่างบ่คือคำเว้า
เห็นเขาดีกว่าอีนาง
ไก่ตาฟางมันยังดีบ่อ้าย
หลงบ้านแต่บ่ลืมเจ้าของ
คงซังน้อง คงซังน้อง
น้ำตาหล่นบนใบบัว
ดอกบัวก็มีน้ำตาของน้อง
อ้ายสัญญาสิมาแต่งน้อง
บ่แม่นงานน้อง มันเป็นงานหญิงอื่น
เศร้าบ่ซื่น โอ๊ยเศร้าบ่ซื่น
ตื่นขึ้นมา บ่ล้างหน้า บ่ล้างหน้า
บ่หวีผมบ่แงงแว่น เว้ามามัน
แฮงแค้น แฮงแค้น
อยากกัดลิ้นอยู่บ่อนนอน
หนุ่มอุดร หนุ่มอุดร
ซ่างมาตั๋วกันแข่น โอ๊ยกันแข่น
ไปมีแฟนอยู่ท่าบ่อ สาวอุดรนั่งท้อ
นั่งท้อ สิเป็นบ้าป่วงไป
น้ำตาไหลบนใบบัวแดง อยู่หนองบัวแดง
เว้ามาเคียดแฮง เพราะอ้ายไปแต่ง
ผู้สาวท่าบ่อ หลอกน้องให้รอ
น้ำตาล่วงหล่นบนใบบัวแดง บนบัวแดง
