ทุกวัน ที่เธอคอยดูแลและห่วงใยฉัน ภาพที่เห็นจนชิน ก็คือคำว่ารักและห่วงหา
ยามที่แพ้ ฉันมีเธอคอยปลอบ ยามที่ล้าเธอช่วยให้ฉันบรรเทา
ไม่เคยเหงาไม่เคยอ้างว้าง ไม่ว่าทุกข์หรือทรมาน แต่เธอก็ไม่เคยจากกันไปไหน
* แต่ตัวฉันนั้นเหลือเวลาเท่าไหร่ เวลาจะเหลืออีกสักเท่าไหร่จะกลับไป
และจะทำให้เขาได้รู้ว่าในตอนนี้เพิ่งเจอกับความจริงแท้
เพิ่งรู้ว่าใครที่เขาคอยจะแคร์ (ก็เพิ่งจะรู้ตัวในตอนนี้มันก็สายไป)
ฉันเอง ที่ไม่เคยสนหรือใส่ใจ และแม้เธอทำดีเท่าไหร่ แต่กลับรำคาญเธอทุกที
จนสุดท้าย ก็เหมือนสิ้นแล้วทุกสิ่ง ในวันนี้ไม่เหลือเธอให้เดินร่วมทาง
สิ่งที่เหลือคือความอ้างว้าง กับใจฉันที่ทรมาน เฝ้าโทษตัวเองซ้ำๆอยู่อย่างนี้
( * )
ถ้าฉันจะย้อนเวลาให้กลับคืน ฉันขอรักเธอให้ดีกว่านี้
แล้วสุดท้าย ก็เหมือนสิ้นแล้วทุกสิ่ง ในวันนี้ไม่เหลือเธอให้เดินร่วมทาง
สิ่งที่เหลือคือความอ้างว้างกับใจฉันที่ทรมาน เฝ้าโทษตัวเองซ้ำๆอยู่อย่างนี้
( * , * )
ก็เพิ่งจะรู้ตัวในตอนนี้มันก็สายไป
