ว้าเหว่ อยู่ท่ามกลางผู้คนก็ว้าเหว่ ฟังเสียงเพลงของใครก็ไม่เคยเพราะ ตั้งแต่เมื่อวันที่เธอไป
ทุกวัน เคยเข้านอนและตื่นมาพร้อมกัน มันไม่ชินที่วันนี้อยู่คนเดียว
ต้องทำอะไร แบบไม่มีใคร เหมือนที่เคยทำด้วยกัน ก็มันเหงาเหลือเกิน
* เกลียดชีวิตในวันที่ไม่มีเธอ เกลียดความเหงาที่คอยกัดกินหัวใจ
เกลียดที่ต้องรู้สึก ว่าไม่มีใคร ต้องใช้ชีวิตลำพัง
เกลียดตัวเองที่ใจอ่อนแอเกินไป ก่อนจะนอนน้ำตาก็ไหลทุกครั้ง
ยิ่งหักห้ามเท่าไร ยิ่งไหลเป็นทาง ไม่ว่านานเท่าไร ไม่เคยลืมเธอ
ว้าเหว่ นานเท่าใดหัวใจก็ว้าเหว่ โลกทั้งใบก็ดูเหมือนไม่มีใคร แค่ขาดเธอไป แค่คนเดียว
ทุกวัน นาฬิกาก็เดินไปของมัน แต่หัวใจฉันมันเหมือนหยุดตรงนั้น
ที่วันเก่าๆ ที่เคยมีเรา ไม่เคยทำใจได้เลย ไม่เคยรักใครใหม่
( * )
( * )