ฝืนข่ม เหมือนคนไม่มีน้ำตา ฝืนทน กับความช้ำของวันวาน กับเรื่องราวที่ผ่านมา
เมื่อทุกสิ่ง วกวนข้างในหัวใจ ทุกคำ ยังตอกย้ำทำลายใจ ว่ารักคงไม่กลับมาอีกแล้ว
เปลี่ยน วันที่ใจนั้นเปลี่ยน วันที่คนหนึ่งคนทิ้งกัน
วันที่เธอต้องกลืนต้องเก็บ วันที่ทรมาน วันที่เกินจะทนรับมันเอาไว้
อยากจะร้องบ้างไหม ร้องให้กับมันซักที ร้องซักครั้ง
ร้องพอให้มีน้ำตามาแบ่งเบา ร้องจนกว่าจะลืมเรื่องราว
เมื่อรักเปลี่ยน เหลือเธอที่ยังเหมือนเดิม หัวใจ
เหนื่อยเพียงไหนที่เฝ้าคอย แต่รักคงไม่กลับมาอีกแล้ว
ปล่อย วันนี้เธอแค่ปล่อย วันนี้เธอเข้าใจซะที
วันที่โลกทั้งใบนั้นเปลี่ยน เธอก็คงต้องปล่อย พอเสียทีอย่าทนรั้งมันเอาไว้
* อยากจะร้องก็ร้อง ร้องให้กับการร่ำลา ร้องซักครั้ง
ร้องให้กับคนที่คงไม่กลับมา ร้องจนกว่าจะหมดน้ำตา
ก็ปล่อยให้ใจร้องซักครั้ง ร้องจนกว่ามันจะชินและชา ร้องครั้งนี้
ร้องให้กับรักและวันเวลา ให้หยดน้ำตา มันลบภาพในหัวใจ
ปล่อย วันนี้เธอแค่ปล่อย พอเสียทีอย่าทนรั้งมันเอาไว้
( * )
วันนั้น สิ่งนั้น จะรั้งไว้ทำไม วันนี้ พรุ่งนี้ ความฝันยังยาวไกล
ความรัก วันนั้น ให้เรียนรู้มันเอาไว้ สุดท้าย ชีวิต มันสวยงามเพียงใด
ปล่อยวันนี้เธอแค่ปล่อย พอน้ำตามันลบเลือนไป สักวันก็คงเข้าใจ
