สิ้นเสียงระเบิด ฟ้าพลันปกคลุมด้วยฝุ่นดำ ควันปืนยังลอยอยู่รอบกาย
สิ้นเสียงทุกอย่าง โลกพลันก็กลายเป็นเงียบงัน ใครเป็นตายดีร้ายกันอย่างไร
โทนก็เป็นแค่ชายหนึ่งคนที่มีชีวิตธรรมดา เหมือนใครคนอื่น
เพียงต้องมาจับปืนหยัดยืนและเป็นทหารประจำการ อยู่แสนไกล
หัวใจจากคน หนึ่งคนที่ไม่สูงไม่ใหญ่ ร้ายดีแค่ไหน อดทนไม่เคยเหนื่อยล้า
เขาทำด้วยใจเพื่ออะไรที่มันสำคัญกว่า ชีวิตไม่คิดยอมให้ใครคนใดทำลาย
* จะเสียเท่าไหร่ ยังสาบานจะดูแลจนสุดใจ เดิมพันไปด้วยความหวังที่เขามี
ชีวิตทั้งหมด แม้มันจะลงเอยกันอย่างไร (คนๆนึงขอลองดูสักที)(ตายเป็นตายไม่หลีกหนี)
คืนหนึ่งคืนที่จันทร์หลับตาข้างบนขอบฟ้ามีเพียงดาว เป็นคืนมืดมน
โทนกับเพื่อนอับจนสับสนติดพันอยู่ท่ามกลางวงล้อม ที่ไม่มีทางหนี
ทุกคนเกิดมาต้องตาย ก็รู้กันอยู่ แล้วมีบ้างไหม ที่ใครเล่าจะอาสา
ทุกคนรอบกายโทนหยิบปืนขึ้นประทับบนบ่า ในคืนนี้ เป็นตายคงต้องตามแต่ดวงชะตา
( * )
** เลือดเนื้อทุกหยด ทดแทนกลับคืนคุณให้แผ่นดิน ยินดีเอาชีวิตเป็นชาติพลี
สิ้นเสียงระเบิด เหลือไว้เป็นนิรันดร์ คนเราตายเป็นตายขอทำในสิ่งดี
ผืนแผ่นดินที่เคยงดงาม ก็คิดถึงวันนั้น ไม่รู้ว่าอยู่หนใด
ซักวันนึงจะคืนย้อนมา ยังฝันถึงวันนั้น ยังหวังภายในใจ
สายลมยังโบกโบยพัดมา หยดน้ำตาที่ไหล จะลบจนเลือนหายไป
ผืนแผ่นดินที่เคยรักกัน ยังคิดถึงวันนั้น ยังเฝ้ารอเรื่อยไป
( * , ** )