* กลับมาที่เดิม ก็ทั้งที่รู้ ว่าตรงนี้ มันก็ไม่เหลือใคร
ความหวังโง่ ๆ ยังทำให้ฉันต้องรอต่อไป ก็ทั้งที่มันแสนเลื่อนลอย
ไม่เคยพบใคร ไม่เห็นอะไรที่ตามหา อยู่ไหนล่ะที่ฉันไขว่คว้า
ได้พบเจอก็เพียงความผิดหวัง เหนื่อยเหลือเกิน เหนื่อยหัวใจ
แต่ตอบตัวเองไม่ได้สักครั้ง ว่าเฝ้ารอ ไปเพื่ออะไร
( * )
ในความมืดมน ความหวังเหมือนไฟที่ส่องมา แต่ใจที่ฉันมีกับอ่อนล้า
ยิ่งเฝ้ารอมันก็ยิ่งเหน็บหนาว อีกเนิ่นนานสักเท่าไร
ที่ใจจะของฉันจะไม่ปวดร้าว ไม่ทุกข์ทน ไม่ทรมาน
( * )
