บอกตัวเองว่าพร้อมเข้าใจในเหตุผล จะเป็นไรกับแค่บางคนที่เขาเดินจากไป
วันเวลาก็รู้ยิ่งนานเท่าไหร่ ยิ่งทำให้ลบลืมใครง่ายดาย เรื่องเธอคงเช่นกัน
แต่ความจริงก็รู้ในใจยังคงเผลอ เหม่อมองดาวบนฟ้าที่เราเคยนั่งดูด้วยกัน
กลิ่นจางๆปลอกหมอนลายมือ รูปถ่าย มันคอยแอบฟ้องว่าในทุกวัน ในใจยังมีแค่เธอ
* ทำไมเราเองเป็นคนแบบนี้ ชอบย้ำคิดย้ำจำให้เจ็บ เพื่ออะไร กับภาพเดิมๆ ที่คอยแต่ทำร้าย
ช้ำนะที่ใจตัวเองซะเปล่า ยังควบคุมมันไม่ไหว ยิ่งย้ำคิดถึงสักเท่าไร ยิ่งลืมเธอไป ไม่ได้สักที
เจอเรื่องราวเป็นภาพเดิมๆเมื่อหลับตา ตื่นขึ้นมายังแว่วได้ยินน้ำเสียงเธอตรงนี้
ไปทำไมถนนที่ตรงร้านเก่า ฟังเพลงวนซ้ำของเราทุกที มันช่วยอะไรหรือไง
( * )
ทุกเข็มนาทีที่เคลื่อนผ่าน ติดอยู่กับการฝังใจ
กว่าจะคบจนผูกพันแล้วมาลบวันเหล่านั้น รู้ไหมยากเย็นแค่ไหน
( * )
หรือฉันต้องแพ้ให้หัวใจ ปล่อยมันให้จำภาพเธอ อย่างนี้