คนเหงาคนหนึ่ง ในค่ำคืนเหน็บหนาว ยืนมองดาวอยู่เพียงลำพัง
มีแค่น้ำตา มีแค่ภาพความหลัง คืนนี้มันช่างยาวนาน
* อ้อมกอดของเธอ คงไม่มีวันกลับคืนแล้วใช่ไหม
รักเธอ แค่ไหน แต่สุดท้ายต้องพลัดกัน
** หัวใจที่ ว่างเปล่า คืนเหงา มันช่างเดียวดาย
ต้องทน ฝันร้าย ฝั่งใจแค่ภาพเก่าๆ เมื่อไหร่จะเช้า เมื่อไหร่ที่ใจจะลืม
คำว่าลาก่อนตอนที่เราจากกัน เธอแค่เอ่ยออกมาเบาๆ
ฟังทั้งน้ำตา ฟังด้วยใจปวดร้าว จะให้ลืมได้ยังไง
( * , ** )
( * , ** )
อยากจะลืมเธอ แต่จะเมื่อไหร่ไม่รู้
