ในคืนเงียบเหงา หนาวลมพัดผ่านมา ยังคงมองหาเฝ้าคอยแต่แสงจันทร์
หัวใจเลื่อนลอย อยู่อย่างนั้น ทั้งๆที่มันไม่มีความหมาย
ก็เห็นเพียง แต่แสงดาว ที่พราวเต็มฟ้า ก็เหลือเพียง แต่น้ำตา ของคนใจสลาย
* จนเกือบเช้าแล้ว แสงจันทร์ก็ยังไม่มา เหงาและเดียวดายเหมือนคืนจะลา จำต้องฝืนทน
มีชีวิตที่เหลือ ท่ามกลางกลางคืนมืดมน ข้างในใจ ที่มันมัวหม่น ไม่มีคนคอยอยู่รักกัน
ลมๆแล้งๆ ฝันและรอต่อไป จะมีคืนไหนที่เธอจะย้อนมา
หัวใจไม่รับ กับคำลา และยังมองหาเหมือนคนบ้าบอ
ได้พบคน มาเท่าไร ที่เดินผ่านมา ไม่เห็นใครในสายตา ไม่มีใครอย่างเธอ
( * )
( * , * )