ดีเพียงใด ที่ได้ยืนข้างเธอ ได้พูดได้คุยได้พบได้เจอ ได้ใกล้ชิดกัน
ดีเกินพอ กับคนอย่างฉัน ความรักในใจคงไม่พูดมัน ไม่ให้สร้างปัญหา
ใจเธอ มีเจ้าของ คงต้องโทษที่พรหมลิขิต ให้ฉันมีสิทธิ์แค่รักเธอผิดเวลา
* ได้แค่เพื่อนก็ดีเท่าไหร่ แม้จะได้แค่เพียงใกล้กัน ใครคนนั้นคงไม่ว่า
ช่วยไม่ได้ถ้ารักเขาก่อน ฉันต้องซ่อนอาการมากมาย ไม่ให้เธอรับรู้ได้(จากสายตา)
ใครเป็นใครเข้าใจและรู้ตัว ถ้าเขายังอยู่เธอไม่ต้องกลัว จะไม่วุ่นวาย
ได้มองเธอ ยังเจอกันได้ เท่านั้นก็พอ ไม่ขออะไร ไม่ต้องให้กลับมา
แค่นี้ ก็เหมาะสม คงต้องโทษที่พรหมลิขิต ให้ฉันมีสิทธิ์แค่รักเธอผิดเวลา
( * )
( * )
ดีเท่าไหร่ที่ยังพบเธอ มีเธอให้ความสำคัญ แค่เพื่อนกันก็ไม่ว่า
ไม่มีทางทีจะรักกัน ไม่มีวันจะถึงที่ฝัน เก็บอาการไว้ไม่ให้มีน้ำตา
