จะเจ็บเพียงใดเราก็แค่คน ไม่ต้องมามองไม่ต้องสนใจ
ก็จบกันไปคงไม่ต้องทน ถ้ามันไม่ดีก็ทิ้งไปซะ
* มันไม่เคยมีใครเข้าใจ มันไม่เคยมีใครเห็นในสิ่งนั้น แต่ฉัน จะทำมันต่อไป
** (ตอกย้ำความ)ทรมาน ให้ฉันต้องทนกับความเดียวดายเหมือนเก่า (ในวันเก่า)
กอดเอาไว้มานาน ทรมานดั่งซากที่ไร้วิณญาน (และทนเจ็บช้ำเกิน)
จะเจ็บจะจำคำที่ทิ่มแทง ย่ำยีประณามทำให้เสียใจ
ถ้าอยากจะไปคงไม่โทษใคร เส้นทางของฉัน ฉันเป็นฉัน
( * , ** , ** )
อยู่กับความจริงช่างหนาวสั่น เหมือนเศษเดน มันไม่เหลือใคร ทั้งชีวิตฉันจะเริ่มใหม่ ไม่ต้องการใครมาสนใจ
ตอกและย้ำซ้ำให้ฉันเจ็บ หวังสักวันใครจะเข้าใจ ฉันจะยอมทนจะก้าวไป แม้ทางที่ฉันเดินต่อไปจะ
( ** , ** , ** )
ทรมาน