กาลครั้งหนึ่ง เด็กน้อยคนหนึ่ง
ช่างดู อ่อนโยน ไร้เดียงสา
เติบโตขึ้นมา ปล่อยตัวไร้ค่า
ไม่สนคำของใคร จนหลงแสงสีมายา
สัตว์ร้ายตัวหนึ่ง เปรียบดั่งมนุษย์ตนหนึ่ง
แฝงกายเข้ามา ในชายรูปงาม
ร้อยพันเล่ห์กล วาจาแยบยล
ดึงดูดเธอ เข้าไปติดอยู่ในวังวน
สิ่งนั้น เธอเสียมันไป
ชีวิต ยังเหลืออะไร
ดอกไม้ เหี่ยวเฉาลงไป
ไม่เหลือ กลิ่นหอมเย้ายวนใจ
นิทาน สอนเราให้เข้าใจ
ว่าไม่ควรไว้ใจ ชายแปลกหน้า
ความดี ไม่อาจเห็นด้วยตา
อย่ามองเห็นหมาป่า เป็นเจ้าชาย