ทุ่งนาแดนนี้ ไม่มีความหมาย
เหลือเพียงกลิ่นโคลนสาบควาย
เห็นซาก คันไถแล้วเศร้า
เห็นนาที่ร้าง นั้นมีแต่ฟาง แทนรวงข้าว
เห็นเคียวที่เกี่ยว เหน็บติดเสา
เล่นเอาใจเรา สะท้อน
…ทุ่งนาแดนนี้ ข้าเคยไถทำ
สองมือ ข้าเคย หว่านดำ
ฤดู ฝนพร่ำ หน้าก่อน
แต่มาปีนี้ ฤดี ข้าแสนจะสะท้อน
เพราะมา ไร้คู่ กอดเคียงหมอน
ทิ้งให้เรานอน ระกำ
…รอย ไถเอย ข้าเคยไถถาก
เดี๋ยวนี้ เจ้ามา คิดจาก
ฝากให้ เป็นรอย ไถช้ำ
เปลี่ยนรอย ไถใหม่
ทิ้งรอย ไถเก่า ระกำ
อกใคร ใครบ้าง ไม่ช้ำ
เมื่อยาม เห็นรอย ไถแปร
…ทุ่งนาแดนนี้ คงร้างไปอีกนาน
ข้าเอง ก็เหลือ จะทาน
เพราะมัน แสนสุด จะแก้
หมดกำลังใจ แล้วเรียมเอ๋ยข้า คงตายแน่
จะไถไปอีก ก็กลัวแพ้
เพราะรอยมันแปร เสียแล้ว เรียมเอย
ทุ่งนาแดนนี้ คงร้างไปอีกนาน
ข้าเอง ก็เหลือ จะทาน
เพราะมัน แสนสุด จะแก้
หมดกำลังใจ แล้วเรียมเอ๋ยข้า คงตายแน่
จะไถไปอีก ก็กลัวแพ้
เพราะรอยมันแปร เสียแล้ว เรียมเอย