รู้ตัวดี ว่าทำตัวไม่เหมือนใคร คิดอะไรก็พูดกันไปไม่แคร์ใครซะอย่าง
ทำตามที่สมองสั่ง ทั้งๆที่ตรงข้ามกับหัวใจ
ถามตัวเองว่าที่ทำไปเพื่อใคร ประชดตัวเองทำร้ายตัวเองอะไรที่ได้มา
มีแต่เสียน้ำตา สับสนและต้องหวั่นไหว ต้องทรมานปวดร้าวไปทั้งตัวและหัวใจ
* จุดอ่อนของฉันอยู่ตรงที่หัวใจ ที่ทำเป็นแข็งแรง ที่ฉันแสดงที่แท้แทบขาดใจ
อยากได้ทั้งความรัก อยากได้คนเข้าใจ ต้องซ่อนมันไว้ภายใน ไม่ใช่อะไร (ที่แท้นั้นหัวใจ มันอ่อนแอ)
รู้ว่าเธอไม่ได้รักไม่สนใจ ลึกลงไป ก็แทบละลายทำใจไม่ได้
ทำเป็นเหมือนไม่แคร์ ที่แท้นั้นน้ำตาไหล เจ็บไปทั้งใจ และหาคนเข้าใจไม่ได้เลย
( * )
ไม่ต้องการให้ใครรู้ ว่าภายในใจ รักเธอเพียงใด และรัก ทั้งหัวใจ
