เคยถามใจ ว่าเหตุใดความรัก เปรียบเหมือนแสงไฟส่องทาง บางครากลับเหมือนไฟเผาใจ
คงเหมือนกัน ดั่งตัวเธอและฉัน บทแรกรักกันจะตาย บทสุดท้ายคือน้ำตา
* ล้มทั้งยืนแทบจะมลายทุ่มเททั้งใจที่สุดต้องช้ำจนเจียนตาย
เตือนหัวใจให้พอเสียที เรื่องราวที่มีให้มันจบลง
** วันสุดท้ายที่ใจจะจำว่าเคยรักใคร รักที่ผ่านมาก็แค่นิยายไม่มีความหมาย ก็แค่ฝันร้ายทรมาน
ลมหายใจ มันไม่มีความหมาย หมดไม่เหลือความศรัทธา ในคำว่ารักที่เข้าใจ มันทรมาน
( * , ** , ** )
นิยาย จบลงเพียงเท่านี้ พอแค่นี้ มันไม่เรื่องจริง ตื่นจากฝันเสียที
ให้มันเป็นวันสุดท้าย ที่ใจจะจำว่าเคยรัก เป็นวันสุดท้าย ที่ใจจะจำ ว่าเจ็บจากรักจนตายเพราะเธอ