คนที่เคยห่วงกลายเป็นห่างเหิน
คนที่เคยร่วมเดินกลับกลายเป็นลืมหลง
คนที่เคยคุ้นกลายเป็นไม่คุ้นเคย
เหตุใดจึงเมินเฉยฉันไม่เข้าใจ
แค่เราไม่รักกันใช่ไหมที่เธอเฉยชา
วันนี้คนแปลกหน้าแค่ผ่านมาทักทาย
จำฉันได้หรือเปล่าที่เราเคยรักกัน
และนับจากวันนั้นในใจของฉันไม่เคยลืม
จำฉันได้หรือเปล่าไม่ขอให้เราหวนคืน
แค่อยากเพียงรื้อฟื้นความทรงจำที่หายไป
รักที่เคยมีกลายเป็นบาดหมาง
เป็นแค่เพียงช่องว่างส่วนเกินในจิตใจ
วันที่เคยสุขกลายเป็นต้องเสียใจ
ไม่เหลือแม้เยื่อใยในความผูกพัน
แค่เราไม่รักกันใช่ไหมที่เธอเฉยชา
วันนี้คนแปลกหน้าแค่ผ่านมาทักทาย
จำฉันได้หรือเปล่าที่เราเคยรักกัน
และนับจากวันนั้นในใจของฉันไม่เคยลืม
จำฉันได้หรือเปล่าไม่ขอให้เราหวนคืน
แค่อยากเพียงรื้อฟื้นความทรงจำที่หายไป
เธอก็คงจะลืมฉันได้ง่ายง่าย
มันไม่มีความหมายในวันที่สายเกิน
รักของเรามันจบวันนี้ไม่อาจร่วมเดิน
แต่มันคงไม่ยากเกินแค่อยากจะขอให้เธอไม่ลืมกัน
จำฉันได้หรือเปล่าที่เราเคยรักกัน
และนับจากวันนั้นในใจของฉันไม่เคยลืม
จำฉันได้หรือเปล่าไม่ขอให้เราหวนคืน
แค่อยากเพียงรื้อฟื้นความทรงจำที่หายไป
สิ่งเดียวที่ขอ ขอเพียงเธอยังไม่ลืม
