สักวันต้องจากไป เราเองก็ต้องเดินต่อไป
ยังรักเเละยังคอยห่วงใย เเม้ตัวเธอจากไป
เเละไม่มีวันคืนกลับมา...
Vers 1
เมื่อภาพวันวานมันหวนกลับมา
มันทำให้ฉันต้องมีน้ำตา
มันเจ็บเกินทนมันยังคงวน มันยังต้องย้ำในทุกเวลา
ไม่มีคำด่า ไม่มีคำลา มรเเต่ใบหน้าที่เปื้อนน้ำตา
ฉันต้องทนทุกข์ไปกี่สัปดา เมื่อรู้ว่าเทอนั้นไปไม่ลา
เเต่ ยังคงภาวนา ไม่มีวิชาคงไม่ต้องพึ่งหรอกศาสดา
เพียงเเค่เอ่ยลาคงไม่ต้องเจ็บ เเต่การเวลามันคงตอบ
เเละสัจธรรมมมันยังคงบอก ถ้าเกิดชาติหน้านั้นมันมีจริงฉันขอเป็นเทอได้มั้ยที่กอด
Vers 2
ดีที่ได้พบ ถึงไม่ได้ซบ กอดครั้งสุดท้าย ยังจำได้ไม่เคยลบ ฉันยังวิงวอน แหละยังฮ่ำฮ่อน บ่ได้มีพร
ให้สุดท้ายกะต้องจบ มันมีสองลบ ไม่มีสองพบ แต่ก็อยากพบ ใจก็อยากลบ พยายามเท่าไหร่ เทอก็ไม่เคย จางจากใจ มันคงไม่มีวันลด
เมื่อมาถึงตอนจากลา กลั้นไม่ไหวหรอกน้ำตา
ไม่ว่าช้าหรือเร็ว ก็เจ็บมันต่างกันแค่เวลา ก็ได้แค่ขอ ให้เทอนั่นเทอโชคดี ขอบคุณกับสิ่งที่ผ่านมา ถ้ามันย้อนไปได้ตอนนี้ ขอกอดสักที ทั้งที่รู้ ว่าเทอ ไม่กลับมา ยังไม่ทันได้เอ่ยลา
Pre hook
จากกันตอนเป็นหรือตอนตาย
สุดท้ายก็ต้องจากกันอยู่ดี
ยังรักเเละยังคอยหวังดี ต่อจากนี้
คงไม่ได้เจอเธออีกเเล้ว
Vers 3
ฉันเดินเข้าไปในงานที่มีคนใส่สีขาวดำ
ฉันได้มองเห็นหญิงวัยชราน้ำตาเปียกขอบตาดำ
มือข้างนึงเขาจับที่ธูป มองที่ลูก อยู่ในรูป
เศร้าในกรรม ทำได้เพียวฟังพระสวด
หวังให้ลูกเข้าในธรรม
มือจุดธูปแนมไปเทิงหน่า
เจ้านอนในกล่องสี่เหลี่ยมผืนผ้า
อนิจจัง วัฎะ สังขารา
น้ำตาหยดฮดพื้นเจ้ากะบ่ตื่นมา
ย้อนวาใจอ้ายยังคงมีเเต่เจ้า
อยากตื่นมาพ้ออยู่ในทุกๆเช้า
คำเว้าคำจามันยังอยู่ในหูได้ยินเสียงเจ้า
อยู่ในทุกคำเว้า เจ้าพาอ้ายพ้นออกจากความเศร้า
เจ้าพาอ้ายเเลนออกจากความเหงา
ต่อจากนี่คงบ่ได้พ้อ กะอยากบอกเอาไว้วาฮักเจ้าคือเก่า ชาติหน้าฉันใดกะขอฮักเเต่เจ้า
