ฉันคงต้องไป คงรั้งฉันไว้ไม่ไหวเหมือนทุกครั้งที่เธอทำ
ที่ตรงขบวนรถไฟ เธอยิ้มให้ฉันเหมือนเคยเหมือนวันแรกที่เจอกัน
มันทำให้คิดถึงเธอจังเลย พอนึกว่าภาพที่เราเคยได้เห็นกันประจำ
พรุ่งนี้มันคงไม่มี ช่วยกอด ให้อุ่นอีกครั้งและจำให้ดี
วันเวลา หมุนเป็นวงยังย้ำเรื่องที่เคยมีอยู่จริง ถ้ามองให้ดี บางสิ่ง เราทิ้งมันไปง่ายดายเหลือเกิน
มีคำบางคำ ฉันรู้ว่าเธอก็หวังให้ฉันพูดมันเหมือนเคย
อย่าโกรธที่ฟ้าไม่เป็นดังใจ แค่กอดสุดท้ายแล้วคงต้องไป
* กอดกันเพื่อลืมเรื่องราวที่เราเคยทำให้รักต้องหม่น
โปรดเถอะกอดฉันและย้ำเตือน ทุกความทรงจำว่ารักกันมากเพียงใด
เธอเคยบอกกับฉันว่าเธอเป็นคนขี้เบื่อ แต่ก็อยู่กับฉันทั้งที่เป็นเรื่องที่แปลก
ฉันขอโทษจริงๆสุดท้ายเป็นฉันที่เปลี่ยน
แม้เธอบอกว่าพร้อมจะร่วมชีวิตที่เสี่ยงไปด้วยกัน ฉันคงต้องทำเธอเสียใจ
แต่ไม่มีเลยที่เคยเสียดาย เวลาที่เราต่างได้เสียไป
ฉันยังคงเก็บมันมาตลอดเวลา ก่อนที่เธอเอ่ยวาจาฉันมองลงในดวงตาคู่นั้น
ทั้งรอยยิ้มและหยดน้ำตาที่ไหล มันก็ไม่มีอะไรช่วยรั้ง
คงถึงเวลาต้องบอกลาเธอ มือฉันเช็ดลงตรงที่ขอบตาเธอ
คงไม่มีฉันคนเดิมให้กลับมาเจอ มากอดมาเธอ
ครบ ครับ.. ขนสัมภาระลงจากรถ ลบ สถานะ ที่หน้าสถานี เช็ค สัมปชัญญะ และค่อยเลิกกันด้วยดี
หยดน้ำออกจากตา ฉันทำได้แค่ปลอบใจ เธอหันกลับมาขอบคุณ ยังน่ารักอย่าบอกใคร
ก่อนน้องจะหลับตา พี่คว้าเธอมากอดไว้ จากนั้นจึงบอกลา เราเลิกกันตลอดไป
ใครบางคนบางครั้งแค่เกิดมาเพื่อจากกัน และเธอไม่ควรจะรั้งถ้าหากว่าฉันหมดใจ
มันคงเป็นความบังเอิญพาเรามาเพื่อผูกพัน ที่เราทำได้จริงๆคงทำได้ได้แค่จดจำ
และคงไม่โทษตัวเธอที่ทำให้ฉันถอดใจ จะบอกว่าที่ผ่านมานั้นไอ้ตัวของฉันขอบใจ
คงทำได้เพียงอวยพรให้ตัวเธอนั้นปลอดภัย ไม่ว่าในอ้อมกอดใคร
( * )
แค่เพียงเธอกอดกันเพื่อลืมเรื่องราว ที่เราเคยทำให้รักต้องหม่น
แค่เธอกอดฉันและย้ำเตือนทุกความทรงจำ ว่ารักกันมากเพียงใด
และถ้าเธอพร้อมเพียงคลายกอดกัน แม้เรื่องดีๆจะผ่านมามากเท่าไหร่
พรุ่งนี้มันคงไม่มี เราลองกันแล้วมาทุกวิธี ฉันคงต้องไป
