อยู่บ้านล่ะมีแต่ขายมุ้ง อยู่บ้านล่ะลงไฮลงท่ง ชีวิตเมืองกรุงมันเป็นจังได๋
ออกบ้านมาหางานทำ แต่เช้าจนค่ำกะบ่เคยแคร์
เว้ามาล่ะคิดฮอดอีแม่ เว้ามาล่ะคิดฮอดอีแม่ จั่งแม่นยากแท้ ชีวิตเมืองกรุง
อยู่เมืองกรุงค่าแรงสามร้อยบาท ชีวิตขาดๆเกินๆไปพอมื้อ
ต่อไปนี้หากินจังได๋สิคือ ต่อจากนี้หากินจังได๋สิคือ คั่นมันบ่คือ กลับบรบือสารคาม
* สู้ต่อไปพี่น้องคนอีสาน สู้เวียกงานสร้างสรรค์กันต่อไป
เหลือเวลาอีกมากมายสักเท่าไหร่ อยู่ที่เราจะยึดมั่นไม่สั่นคอน
อย่าขอวอนในสิ่งที่ไม่เป็นจริง อย่าขอวอนในสิ่งที่ไม่เป็นจริง
อยู่บ้านนอนเวนวันหยุด มันเป็นวันพุทธหยุดราชการ
กลับมาแผ่นดินอีสาน สุขใจได้กลับมาบ้าน ยามแลงเสียงแคนขับขาน อีแม่ต้นแกงผักหวาน
จั่งแม่นแซบแท้เด้ออีแม่
( * )
อย่าขอวอนในสิ่งที่ไม่เป็นจริง อย่าขอวอนในสิ่งที่ไม่เป็นจริง
