แค่คนธรรมดา ที่มองไปบนฟ้าแล้วคิดพาใจไป
มองดูความฝันที่ล่องลอยในอากาศ แต่เหมือนคงไม่อาจ ที่จะเป็นไปอย่างง่ายดาย
เส้นทางยาวไกล แบกเอาความหวังที่เรามีเกินไป
มองดูเส้นชัยที่อยู่ไกลลิบตา อยากจะคว้ามา เหนื่อยล้าเพราะระยะทาง
* อีกแค่นิดเดียว บอกตัวเองว่าต้องยืนให้ไหว
ที่เราเดินมาตั้งไกล คงไร้ประโยชน์ สุดท้ายถ้ายอมแพ้พ่าย
** ต่อให้ล้มแล้วล้มอีก มันยังดันทุรังที่จะลองผิดลองถูก ทำให้มันรู้ว่าอย่างน้อย
เรามันก็เป็นคนหนึ่ง ที่ยังมีจุดหมายปลายทาง
ให้มีนล้มแล้วล้มอีกจะล้มจนยืนไม่ไหวก็ให้ใจหยุดพักบ้าง แม้ว่าใครก็ตามไม่เข้าข้างเรา
ก็ไม่ต้องร้องไห้ ดีแค่ไหนที่วันนี้ยังได้หายใจ (พรุ่งนี้ก็เดินต่อไป)
( * , ** , ** )
