พ่อคือคนแรกที่โทรหาตอนร้องไห้
อาจจะดูว่ากูเข้มเข็งแต่ว่าจริงๆ กูร้องง่าย
กูยังคิดถึงแต่พ่อแม่
ต่อให้คนทั้งโลกด่าพ่อว่าแย่
เพราะพ่อของฉันคือฮีโร่
ไม่สนเรื่องอะไรแม้กระทั่งเรื่องอีโก้
พ่อกูติดคุกเพราะว่าแค่ทำผิดพลาด
แต่ขอร้องอย่ามองว่าพ่อของฉันนั้นทำผิดมาก
พ่อของฉัน คอยสอนให้ติดดิน
และจงเงียบเสมอเวลาที่คนมาติติง
ทุกคืนพ่อฉันจะไปหาปงหาปลา
และทุกครั้งฉันจะได้กินในสิ่งที่พ่อฉันหามา
ที่ผมไม่พูดว่ารักก็คงจะเป็นเพราะไม่สนิท
แต่ฉันจะร้องทุกครั้งเวลาคำพูดของพ่อสะกิด
แทบไม่ต้องประดิษฐ์คำเลยในเพลง
ยังจำวันที่พ่อลูบหัว และฉันที่นอนอยู่ในเปล
ขอบคุณ ที่มีคำพ่อบอก
ระวังไอ้คนคอยแดก และนั่นคือสิ่งที่พ่อตอบ
ยังคงคิดถึงพ่อกอด
ทุกครั้งที่ฉันทำผิดก็ยังมีคำพ่อปลอบ
คิดถึงวันที่พ่อพาเดินอยู่ในห้าง
ภาพของพ่อลอยมาทุกครั้งเวลาที่ผมอยู่ไกลบ้าน
พ่อไม่ใช่พ่อที่ดีที่สุดของใคร
แต่พ่อคือพ่อที่ดีที่สุดของใจ
ดีครับแม่ ผมยังเป็นเด็กเกเร
เขาเป็นคนพยุงเวลาชีวิตกูเซๆ
เคยขโมยตังค์แม่ไป 4 หมื่น
ช่วงนั้นแกไม่นอน ไม่หลับไป 4 ตื่น
แกก็ยังอดทนกับไอ้เด็กไม่เอาไหน
ให้ผมเป็นลูกของคุณผมถามหน่อยว่าเอาไหม
เคยบอกแม่ว่าหกล้มมันเจ็บๆ
แต่ถ้าเทียบความเป็นผู้ใหญ่ ไอ้แค่นั้นมันเด็กๆ
วันที่แม่แก่ตายวันนั้นแกจะรู้สึก
นั้นคือสิ่งที่แม่พูดแล้วทำงานไม่รู้ดึก
แต่คงทำเหมือนไม่รู้ฝึก
ไอ้แชมป์มึงโตวันไหนแหละนั่นคือวันที่รู้สึก
ไอ้คำนี้แม่งกูดันเจ็บจริงจัง
ก็ยังแกล้งหลอก หยอกแม่ติงนัง
แกไม่เคยนอนหลับในวันที่เพื่อนกูยิงกัน
แต่แม่จะรู้ไหมว่า แม่นั้นสวยตอนยิงฟัน
ถึงกูจะมีไม่เท่าไร
และเป็นเด็กหัวดื้อที่รู้ไม่เท่าทัน
แต่เพลงของกูมีกูที่เข้าใจ
เพราะรู้ว่าชีวิตมันคงไม่เท่ากัน
วัย 23 กับหนี้อีก 6 ล้าน
กูตะคอกใส่ไมค์ถึงในใจจะอกล้า
เดินไปข้างหน้าข้ามบันไดอีก 6 ชั้น
และกูขี่หลังเสือไม่มีทางจะตกม้า
มีแค่สร้อยที่คล้อง
ไม่มีน้ำตาที่ร้อง
มีแค่ตัวที่พร้อม
มันหมดเวลาที่ซ้อม
ยอมมาตลอดให้โดนด่า
ด่ากูมาอีกว่าทนกว่า
มึงยังด่ากูไม่เท่ากับที่กูด่าตัวเอง
มีอีกหลายอย่างที่มากกว่าตัวเพลง
กูมาไกลแล้วไอ้เหี้*
กูหันกลับไม่ได้แล้ว ไอ้ Sus
