เกือบหลุดปากพูดไป เมื่อมีใครถาม
ว่ารู้สึกเช่นไร ว่าฉันยังไหวอยู่หรือเปล่า
กับการที่เธอทิ้งไป ฉันไม่ใส่ใจอะไรทั้งนั้น
มันไม่มีความสำคัญ คำพูดเหล่านั้นฉันแกล้งตอบ
เธอเลือกทางเดินไม่ผิด
เธอนั้นมีสิทธิ์ฉันเข้าใจ
เคารพการตัดสินใจจากเธอ
แหละมันเป็นความจริงที่เจ็บช้ำ
อาจดูเหมือนว่าฉันไม่เป็นไร
อาจจะเหมือนว่าฉันนั้นทำใจได้แล้ว
เมื่อไม่มีเธอแล้วก็อยู่ไหว
น้ำตาที่เลือนหายของฉัน ซึ่งไม่มีใครได้เห็น
กี่หยดหยาดให้มันไหลกระเซ็น อยู่แค่ภายในหัวใจ
ก่อนเคยรักมากเท่าไร ในวันนี้ก็ยังรักหมดใจ
ยังเจ็บเหมือนเป็นแผลใหม่
แต่ต้องเก็บอาการเอาไว้ ปล่อยให้เธอได้ไปดี
ร่องรอยความเสียใจ ฉันไม่ให้ใครรู้
ผ่านไปนานเท่าไร ความหวั่นไหวยังคงอยู่
หลับก็ยังเสียใจ ยังคงฝันร้าย
ตื่นขึ้นมาเมื่อไร ภาพติดตายังคงอยู่
เธอเลือกทางเดินไม่ผิด
เธอนั้นมีสิทธิ์ฉันเข้าใจ
เคารพการตัดสินใจจากเธอ
แหละมันเป็นความจริงที่เจ็บช้ำ
อาจดูเหมือนว่าฉันไม่เป็นไร
อาจจะเหมือนว่าฉันนั้นทำใจได้แล้ว
เมื่อไม่มีเธอแล้วก็อยู่ไหว
น้ำตาที่เลือนหายของฉัน ซึ่งไม่มีใครได้เห็น
กี่หยดหยาดให้มันไหลกระเซ็น อยู่แค่ภายในหัวใจ
ก่อนเคยรักมากเท่าไร ในวันนี้ก็ยังรักหมดใจ
ยังเจ็บเหมือนเป็นแผลใหม่
แต่ต้องเก็บอาการเอาไว้ ปล่อยให้เธอได้ไปดี
อาจดูเหมือนว่าฉันไม่เป็นไร
อาจจะเหมือนว่าฉันนั้นทำใจได้แล้ว
เมื่อไม่มีเธอแล้วก็อยู่ไหว
น้ำตาที่เลือนหายของฉัน ซึ่งไม่มีใครได้เห็น
กี่หยดหยาดให้มันไหลกระเซ็น อยู่แค่ภายในหัวใจ
ก่อนเคยรักมากเท่าไร ในวันนี้ก็ยังรักหมดใจ
ยังเจ็บเหมือนเป็นแผลใหม่
แต่ต้องเก็บอาการเอาไว้ ปล่อยให้เธอได้ไปดี
