ตัวฉัน คนอย่างตัวฉัน ใครจะมาสนใจ คนสวยคนที่ดีพร้อม เขาก็มองข้ามไป
เพราะฉันมันเป็นคน แบบปอนปอนทั่วไป ไม่เห็นจะมีดีที่ใด
ปล่อยชีวิตไปวันวัน ได้แต่ฝันจะมีใครอยู่ข้างเคียง
ยามเหงา ได้แต่ทนเอา เราเกิดเป็นผู้ชาย เจียมไว้ ได้แต่เจียมหัวใจ ได้แต่คอยสักวัน
* และแล้วมาเจอคน แบบปอนปอนเหมือนกัน ตัวฉันจึงมีคนรู้ใจ
ไปไหนก็ไปกัน ต่างก็รู้ในใจกัน เรามั่นใจ
Thank GOD ที่เรามีเธอ เมื่อก่อนแทบจะหลงทาง วันนี้เรา ไม่เหมือนเดิม ตั้งแต่เธอ เดินเข้ามา
เติมเต็มให้กับหัวใจ ที่ไม่เคยมีใครมอง เกือบจะยอมแพ้ แล้วเรา จนได้เธอมาครอบครอง
** เธอไม่เคยสน ว่าเราจะจนขนาดไหน ไม่เคยสน ว่าเราจะ มีเท่าไหร่
แต่เธอเห็นในความดี ที่เราไม่คิดว่ามีให้ใคร
บางครั้งถ้าหากเจอฝน เราจะทนด้วยกัน เราหนาว เราเปียกปอนเท่าใด เดินต่อไปไม่หวั่น
เพราะเรารู้ว่า เราเป็นแบบปอนปอนเหมือนกัน มีร่มเพียงคันเดียวก็พอ
เท่านั้นก็พอใจ หากลมฝน จะแรงไป เราไม่กลัว…
ไม่เคยกลัวแม้พายุร้าย ฝ่าฝนไปแม้วันสุดท้าย
มีปัญหาเราก็ช่วยคลาย ไม่ต้องคิดมากมันไม่มากมาย เหมือนกับเศษฝุ่น ที่มันเข้าตา
เหมือนกับหมอกควัน ทีเคยชินชา ถ้าเธอหนาว เธอก็บอกมา เราจะกอดเธอไว้
จนวันหมดฟ้า ฟ้าหลังฝน วันที่เจิดจ้า เราจะเดินไปสู่ วันข้างหน้า เพราะว่า ........
ไปไหนก็ไปกัน ต่างก็รู้ในใจ
อย่างนี้ อย่างนี้ อย่างนี้ บางครั้งถ้าหากเจอฝน เราจะทนด้วยกัน เราหนาวเราเปียกปอนเท่าใด เดินต่อไปไม่หวั่น บางครั้งถ้าหากเจอฝน เราจะทนด้วยกัน เราหนาวเราเปียกปอนเท่าใด เดินต่อไปไม่หวั่น บางครั้งถ้าหากเจอฝน เราจะทนด้วยกัน เราหนาวเราเปียกปอนเท่าใด เดินต่อไปไม่หวั่น บางครั้งถ้าหากเจอฝน เราจะทนด้วยกัน เราหนาวเราเปียกปอนเท่าใด เดินต่อไปไม่หวั่น