เพียงแค่ได้เปิดประตู
มันก็ได้กลิ่นคุ้นเคย
รู้ว่าไม่ลืมมันเลย
ทั้งที่ผ่านมาเนิ่นนาน
ทุกqฉากย้อนคืนมา
เหมือนนั่งดูตัวเองในหนังเรื่องเก่า
แล้วน้ำตาก็ไหลลงมา
คิดถึงวันที่มีแค่เพียงสองเรา
ก็สิ่งที่มองไม่เห็นมันก็ยังชัดเจน
ดั่งเปิดทีวีก็เห็นรายการเดิมซ้ำเก่า
สี่เหลี่ยมที่มันยังขังใจคนได้เหมือนเงา
ให้ติดอยู่ในอพาร์ตเมนต์ที่เดิมของเรา
มุมที่เคยมีขวดเบียร์
ควันที่เคยลอยคุกรุ่น
เคล้าด้วยบทเพลง 80s'
เราสองพร้อมกับจันทร์และดาว
ทุกๆ ฉากย้อนคืนมา
เหมือนนั่งดูตัวเองในหนังเรื่องเก่า
แล้วน้ำตาก็ไหลลงมา
คิดถึงวันที่มีแค่เพียงสองเรา
ก็สิ่งที่มองไม่เห็นมันก็ยังชัดเจน
ดั่งเปิดทีวีก็เห็นรายการเดิมซ้ำเก่า
สี่เหลี่ยมที่มันยังขังใจคนได้เหมือนเงา
ให้ติดอยู่ในอพาร์ตเมนต์ที่เดิมของเรา
กอดไว้ได้เพียงแค่ภาพเธอ เพ้อถึงวันที่เข้าใจ
มองตรงไหนก็ยังเป็นเหมือนเก่า ดอกไม้ที่สุดก็แห้งตาย
รักดีดีก็พรากไป ไม่มีวันที่จะเป็นเหมือนเก่า
ก็สิ่งที่มองไม่เห็นมันก็ยังชัดเจน
ดั่งเปิดทีวีก็เห็นรายการเดิมซ้ำเก่า
สี่เหลี่ยมที่มันยังขังใจคนได้เหมือนเงา
ให้ติดอยู่ในอพาร์ตเมนต์ที่เดิมของเรา
กอดไว้ได้เพียงแค่ภาพเธอ เพ้อถึงวันที่เข้าใจ
มองตรงไหนก็ยังเป็นเหมือนเก่า ดอกไม้ที่สุดก็แห้งตาย
รักดีดีก็พรากไป ไม่มีวันที่จะเป็นเหมือนเก่า
ก็สิ่งที่มองไม่เห็นมันก็ยังชัดเจน
ดั่งเปิดทีวีก็เห็นรายการเดิมซ้ำเก่า
สี่เหลี่ยมที่มันยังขังใจคนได้เหมือนเงา
ให้ติดอยู่ในอพาร์ตเมนต์ที่เดิมของเรา
ชีวิตที่มันไม่มีเธอ ฉันก็ยังไม่ลืมเธอ
ยังจดจำวันที่มีสองเรา ความหลังที่มันช่างทิ่มแทง
ยิ่งเนิ่นนานยิ่งรุนแรง เมื่อไม่มีวันจะเป็นเหมือนเก่า
