เกลียดตัวเอง เกลียดจริงจริง เกลียดตัวเอง ที่สมองดี ที่มันช่างจำ
เบื่อตัวเอง เบื่อจริงจริง ที่ยังจม อยู่แต่เรื่องนี้ อยู่ซ้ำซ้ำ
* ก็ผ่านไปแล้ว มันตั้งนานแล้ว ก็ผ่านไปแล้ว มันตั้งนานแล้ว ทำไมไม่ลืมเธอสักที
ก็จบไปแล้ว เธอจากไปแล้ว เธอเปลี่ยนไปแล้ว แล้วทำไมยังจำ คิดถึงซ้ำซ้ำอยู่อย่างนี้
** เกลียดความทรงจำ ที่มันฝังในใจ มันแทงหัวใจ และทารุณเหลือเกิน
เกลียดคนคนเดียว ที่ทำให้ไม่…ลืม ทั้งทั้งที่เจ็บ แต่ทำไมไม่จบ
วันเวลาอันยาวนานที่ผ่านมานั้น มันไม่ได้ช่วยอะไรให้มันดีขึ้นมาได้เลย
และไม่เคยมีวันไหนเลยแม้แต่วันเดียว ที่ฉันจะไม่เสียน้ำตาไปกับมัน
อะไรอะไรที่ว่าทรมาน แต่ว่าการไม่มีเธอรู้ไหมว่ามันทรมานยิ่งกว่าไหนไหน
มันคงไม่มีใครเข้าใจเลยว่าฉันเสียใจแค่ไหน
( * , ** )
ไม่เคยรู้เลยจริงจริง ว่าถูกทิ้งมันเจ็บปวด มันโหดร้าย…ขนาดนี้
หลับก็ฝันเรื่องเดิมเดิม ตื่นก็คิดเรื่องเดิมเดิม และไม่รู้เมื่อไรจะหลุดพ้น
เกลียดความทรงจำ ที่มันฝังในใจ มันแทงหัวใจ และทารุณเหลือเกิน
เกลียดคนคนเดียว ที่ทำให้ไม่…ลืม มันทำให้เจ็บ แต่ทำไมไม่จบ
เกลียดความทรงจำ ที่มันฝังในใจ มันแทงหัวใจ และทารุณเหลือเกิน
เกลียดคนคนเดียว ที่ทำให้ไม่…ลืม มันทำให้เจ็บ เราต้องเจ็บ ต้องเจ็บจนไม่รู้จบ
