ถึงชีวิตที่แสนจะทรมาน ที่มีแต่ความมืดเป็นแรงบัลดาล จมอยู่กับความเหงาภายใต้เพดาล
ลืมตาตื่นได้แล้ว จงลืมเรื่องราวที่ทรมาน ความเจ็บปวดมันอยู่ลึกข้างใน
ปกคลุมด้วยความืดที่อยู่ภายในจิตใจ ว่างเปล่าไม่มีค่าอะไร
ไร้ความรู้สึกและเยื่อใย รู้มั้ยรู้ฉันรู้สึกยังไง
ฉันไม่รู้ว่าฉันต้องการสิ่งใด ดูเหมือนฉันกำลังเปลี่ยนไป
ไม่ให้ใครรู้ว่าฉันเจ็บปวดแค่ไหน มันคงจะดีถ้าได้กลับไปแก้ไข
ในสิ่งที่ฉันได้ทำความผิดลงไป ในตอนที่ไม่สนไม่แคร์ว่าใครจะเป็นยังไง
จมอยู่กับความมืดมิดภายในจิตใจ ถ้าเธอเป็นฉัน เธอจะรู้ว่าฉันทรมานแค่ไหน ไม่ว่าใคร
ดูเหมือนฉันเป็นตัวอะไร จะมีใครสนบ้างมั้ยว่าฉันรู้สึกยังไง พรุ่งนี้ยังมีเสมอใช่มั้ย
แม้ว่าจะเจ็บช้ำ แต่ฉันต้องเดินก้าวไป เส้นทางมันอาจจะแสนยาวไกล
ขอแค่ฉันได้ทำในสิ่งที่ฉันภูมิใจ ( ที่มีแต่ความมืดเป็นแรงบัลดาล จมอยู่กับความเหงาภายใต้เพดาล
ลืมตาตื่นได้แล้ว จงลืมเรื่องราวที่ทรมาน ความเจ็บปวดมันอยู่ลึกข้างใน
ปกคลุมด้วยความืดที่อยู่ภายในจิตใจ ว่างเปล่าไม่มีค่าอะไร
