แต่ก่อนข่อยเคยเป็นชาวนา ปลูกข้าวมากะตั้งแต่น้อยจนใหญ่
ยิ่งปลูกยิ่งจนต้องขายมอเตอไซ เอาไปซื้อรถไถน้ำมันกะแพง
ราคาข้าวกะถึกแต่โรงสีโก่ง บ่รวยน้ำเพิ่นดอกนายทุนใหญ่
ไคแนเฮือนข่อยเลี้ยงเป็ดเลี้ยงไก่ ปลูกซาไว้พอได้บรรเทา
ยามเจ็บยามไข้กะบ่ได้ไปหาหมอ ข่อยมีสมุนไพรพอได้รักษากัน
พอได้ยุหม่มมื้อหม่มวัน ปลูกกัญชาบ่มีพิษภัย
* มีแต่ประโยชน์... รักษาคน รักษาโรค... รักษามะเร็ง
แต่น่าเศร้า... แต่น่าเสียใจ นักการเมืองไทย... ว่าผิดกฏหมาย
บ่เบิ่งแนเมืองนอก.. เขาไปฮอดไส จนว่าปลูกขาย.. แซงข้าวชาวนา
มีกัญชา... ขายในร้านคอฟฟี่ สูบซาในร้านกาแฟพุ้นแหล่ว
** ขั่นจบเพลงนี้... ไปประกันโต่ข่อยแน่ ขั้นจบเพลงนี้... ไปประกันโตข่อยแน
ขั้นจบเพลงนี้.....ไปประกันโตข่อยแน ขั้นจบเพลงนี้.. ไปประกันโตข่อยแน.. (เด้ออิแม่)
