จักสิรั้งเอาไว้จังใด๋ กับคนที่มันเบิ้ดใจ ถึงยื้อเอาไว้ส่ำใด๋ สุดท้ายเจ้ากะป๋าอ้ายอยู่ดี
แค่มองตาก็รู้ ความเย็นชาที่เจ้ามี มันเหมือนโลกใบนี้ มันบ่มีความหมาย
* ถึงอ้ายสิเฮ็ดดีส่ำใด๋ กะบ่เคยได้ใจเจ้ามา สุดท้ายอ้ายแค่ส่ำหมา บ่มีปัญญารั้งเขา
** สมน้ำหน้าเจ้าของ มันเฮ็ดได้แค่มองเจ้าย่างออกไป
แทบยืนบ่ไหวร้องไห้ฟูมฟาย ดั่่งคนสิขาดใจ
สมน้ำหน้าเจ้าของ ที่มันบ่เคยนอกใจ นึกว่าเจ้าสิอยู่กับอ้าย จนวันตาย สมน้ำหน้าเจ้าของ
จักสิอยู่ไปเพื่ออีหยัง มันเหมือนคนบ่มีจุดหมาย จะมองไปทางไหน กะพ้อแต่สีเทาเทา
ชาติหน้าฉันใด อย่าให้พ้อกันอีกเลย มันทรมานเหลือเกิน เหมือนคนตายทั้งเป็น
