เป็นเด็กบ้านนอก หัวเเต่ใหญ่ขึ้นมา อายุสิบสี่ สิบห้า กะออกหาเลาะบ้าน
เสียงเพลงเสียงลำ มันอยู่ในสันดาน เสียงพิณเสียงเเคนเเล่นเเต ขับขาน
ถ้าบ่ใด้ออกนอกบ้าน โอ้ย กินข้าวบ่ลง
ปากบ่เเดง หนูกะบ่มีเเฮงยาง ถ้าบ่ใดเต้นหน้าฮ้าน หนูกะบ่มีเเฮงใจ
ผู้ใดสิว่า หนูดื่อ บ่ใส่ใจ ผู้ใดสิว่า เฮาเเรด บ่สนใจ บ่ใดขอเงินใช้ ขอเฮ็ดตามใจตัวเอง
* พวกเฮา มาเด้ง เด๊ง เด้ง เด้ง เด้ง ดนตรีบรรเลง มาเด้ง ให้สะใจ
พวกเฮามาเด้า เด้า เด๊า เด้า เด้า ชีวิตของเฮา โสภากว่าใครใคร
อย่ามัวนั่งเศ้า มาเด้งมาเด้าให้สะใจ เสียงรถเเห่ มันดังตึ้มตื้มกะหึมใจ สาววัยรุ่นยุคใหม่
มาเด้งใส่เสียงเพลง
( * , * )
