* บนทางเดินที่มีขวากหนาม ถ้าเธอคร้ามถอยไปฉันคงเก้อ
ฉันยังพร้อมช่วยเธอเสมอ เพียงตัวเธอ ไม่หนีไปเสียก่อน
อย่ากลับคืนคำเมื่อเธอย้ำสัญญา อย่าเปลี่ยนวาจา เมื่อเวลาแปรเปลี่ยนไป
ให้เธอหมายมั่นคง แล้วอย่าหลงไปเชื่อใคร เ ดินทางไป อย่าหวั่นไหวใครกางกั้น
มีดวงตะวัน ส่องเป็นแสงสีทอง กระจ่างครรลอง ให้ใฝ่ปองและสร้างสรรค์
เมื่อดอกไม้แย้มบาน ให้คนหาญสู้ไม่หวั่น คือรางวัล แด่ความฝันอันยิ่งใหญ่ ให้เธอ
( * )
จะปลอบดวงใจ ให้เธอหายร้าวราน จะเป็นสะพาน ให้เธอเดินไปแน่นอน
จะเป็นสายน้ำเย็น ดับกระหายยามโหยอ่อน คอยอวยพร ให้เธอสมดังหวังได้ นิรันดร์
นี่คือรางวัลสำหรับคนช่างฝัน รับรองไม่มีทางตันสำหรับคนสร้างสรรค์
เพียงหนทางยังคงมีเธอและมีฉัน พร้อมจะเดินต่อไปให้ถึงสรวงสวรรค์
เพราะอุปสรรคมันเป็นแค่บททดสอบ ทุกๆขวากทุกๆหนามมันแค่ต้องการคำตอบ
ว่าพวกเรายังตั้งมั่นและใช้ชีวิตเพื่ออะไร ถ้าฉันเป็นลมใต้ปีกแล้วเธอจะบินเพื่อใคร
ชัยชนะจะพิสูจน์ได้ด้วยกาลเวลา ถ้าเธอเหนื่อยระหว่างทาง จงพักผ่อนกายา
ฉันจะปลอบประโลมวิญญาณเธอด้วยบทเพลง ท่วงทำนองถูกลิขิตด้วยความคิดของเธอเอง
หากดวงตะวันยังทอแสงกระจ่างฟ้า ย่อมยังมีหนทางสำหรับผู้อ่อนล้า
รอเวลาให้ถึงฤดูที่ดอกไม้บาน ต้อนรับทุกความฝันทุกจินตนาการ
