บางเทื่อ...กะคิดหลูโตนเจ้าของ
ที่หัวสมองมันยังคิดฮอดแต่อ้าย
ทั้งที่อ้ายเหมิดฮัก แล้วยังร้างลาไกล
ทั้งที่อ้ายเคยเฮ็ดให้...น้องมีน้ำตา
ให้เว้าอีหลีกะเจ็บคักอยู่คือกัน
ในวันนั้น...อ้ายหันมาบอกลา
หม่องก้อนหัวใจ ปานถูกฟ้าผ่า
จนบ่อยากจำเลยว่า น้องเคยฮักอ้าย
* แต่บ่ว่ามื้อใด๋
พยายามห้ามใจบ่ให้คิด
กะยังตัดชื่อ อ้ายออกจากชีวิตไปบ่ได้
กะฮู้โตดีว่าบ่มีความหมาย
จั่งใด๋อ้ายก็คง บ่เห็นใจ
แต่สิให้เฮ็ดจั่งใด๋ บ่จักสิเฮ็ดจั่งใด๋
ใจทั้งใจมันยังฮัก
** ให้น้องขอคิดฮอดแหน่เด้อ
ให้โทรหายามเหงาแหน่เด้อ
พอปลอบใจบ่ให้เพ้อ
พอตั๋วใจน้องสู้ไหว
ขอเวลาทำใจจักคราวหนึ่ง
ถ้าหายดีแล้วน้องสิจากไป
หากทำใจได้มื้อใด๋...ฮื้อฮือ...
น้องสิหายไปเองดอก
ซ้ำ * , **
น้องสิหายไปเองดอก
