นั่งแลเลสุดสายตา
เหิดแลฟ้าแล้วเหงาจัง
คิดถึงคนเคยแอบอิงพิงหลัง
ฟังเสียงคลื่นซัดหาดทราย
ลมพัดใบพร้าวไหวเอน
แต่มันก็เป็นเพียงต้นไม้
มันไม่คิดถึงใคร แล้วไม่ร้องไห้
ไม่เดียวดายเหมือนคนใต้โคนพร้าว
เศร้าใจ..
ลืมคนเล ลูกตังเก เร่หาปลา
ลืมหนำมุงคาแล้วหรือไร
*
ไปอยู่'เทพ ภูเก็ต เกาะหมุย พัทยา
โคราชา หาดใหญ่ หรือเชียงใหม่
คนประนี้ นั่งเหิด แลทางด้วยป่วยใจ
คอยเทือถามว่ายังรัก คิดถึงกันอยู่หม้าย
แต่ไม่รู้เธอหลบมาต่อใด (มาแลใจคนเล)
[ ดนตรี ]
*
ไปอยู่'เทพ ภูเก็ต เกาะหมุย พัทยา
โคราชา หาดใหญ่ หรือเชียงใหม่
คนประนี้ นั่งเหิด แลทางด้วยป่วยใจ
คอยเทือถามว่ายังรัก คิดถึงกันอยู่หม้าย
แต่ไม่รู้เธอหลบมาต่อใด (มาแลใจคนเล)
คน ๆ นี้ มีแค่เรือหางยาว
ไม่มีสาวเหมือนคนยังตังเก
เข้าฝั่งแต่ละที มีแต่แฟนเพื่อนเพ
คนตังเกใจมันหล่อ ก็ไปเหม็ด
ซับ โหม่ ควน ลุง
นั่งแลเล เหงาเดียวดาย
ไร้เรือนกายมาเบียดให้ไออุ่น
เนื้อตัวคาวปลา เสื้อผ้าเหม็นฉุน
กลิ่นพวงแก้มหอมละมุนก็หายไป..
*
ไปอยู่'เทพ ภูเก็ต เกาะหมุย พัทยา
โคราชา หาดใหญ่ หรือเชียงใหม่
คนประนี้ นั่งเหิด แลทางด้วยป่วยใจ
คอยเทือถามว่ายังรัก คิดถึงกันอยู่หม้าย
แต่ไม่รู้เธอหลบมาต่อใด (มาแลใจคนเล)
*
ไปอยู่'เทพ ภูเก็ต เกาะหมุย พัทยา
โคราชา หาดใหญ่ หรือเชียงใหม่
คนประนี้ นั่งเหิด แลทางด้วยป่วยใจ
คอยเทือถามว่ายังรัก คิดถึงกันอยู่หม้าย
แต่ไม่รู้เธอหลบมาต่อใด (มาแลใจคนเล)
