เฮาบ่ฮู้... ว่าโตนั้นสิเป็นไผ เฮาบ่จัก ว่าโตฮักกันส่ำใด๋
แม้เฮานั้นสิมาก่อน แต่ว่าสู้โตบ่ได้ สิยอมกัดแข่วหย่างจากไป เป็นคนพ่าย.... นับแต่นี้
เฮามีกรรม.... ทำดีกับเขาบ่ขึ้น สิเซาฝืน.... หย่างออกจากใจเขาให้
สิบ่ถือสาหาความ ยอมแพ้แบบลูกผู้ชาย อย่าเฮ็ดให้เขาเสียใจ ต้องฮ้องไห้ คือจั่งเฮา
* ให้โตฮักเขา คือเฮานั้นฮักเพิ่น จูงแขนกันเดินก้าวไปสู่ฝั่งฝัน
สิทุกข์ สิยาก ให้โตเบิ่งแยงกัน อย่ามีวันต้องเลิกรา
โตมันมีบุญได้ฮ่วมผลากอด ส่วนเฮาดวงจอดได้นั่งกินน้ำตา
รับปากได้บ่ว่าโตสิสัญญา สิฮักเขาคือจั่งเฮา เฮาสิเซาห่วง....
เฮาบ่ฮู้... ว่าโตสิหล่อส่ำใด๋ เฮาบ่จัก... ว่าโตเป็นลูกหลานไผ
แต่ขอให้โตฮู้ว่า อย่าเฮ็ดให้เขาเสียใจ เฮาสิบ่ให้อภัย ลูกผู้ชาย... คือจั่งโต...
( * , * )
