อย่าไลลืมถิ่นอีสาน ลืมพงศ์พันธุ์พี่น้องเฮา ฟ่าวมาเด้อเอื้อย อาอาว อีสานบ้านเฮายังถ่าอยู่
มาส่อยให้โลกเพิ่นรับรู้ ตะสะออนหลายอีสาน
ลำน้ำโขง เพิ่นตุ้มโฮมให้ฮักแพงกัน กอดกายสายสัมพันธ์ หุ้มลูกหลานลุ่มน้ำชี
สิโดนส่ำได๋บ่เสื่อมคลาย บ่หน่ายแหนงหนี เปรียบเหมือนดั่งสายนที ให้ลูกอยู่ดีย้อนมีแม่มูล
ดินแดนธรรม น้อมนำในคำสอน สืบสานมาแต่ปางก่อน บ่ลดทอนแต่เพิ่มพูน
ผู้คนหลั่งไหลใกล้ไกลมาเอาบุญ ยามทุกข์ยากได้เกื้อหนุน เป็นต้นทุนฮอดชาติหน้า
ไปบ้านพุ้นได้กินปลา มาบ้านพี้ได้กินข้าว บ่ว่าหนุ่มหรือผู้สาว คำเว่ากะม่วนหู
เชิญหมู่เจ้าให้มาดู สิฮู้เห็นเด่นกับตา โอ้ล่ะน้อโอ้ล่ะหนา โอ้ล่ะน้อ โอ้ล่ะหนา
ผูกข้อต่อแขนให้มั่นแก่นคือข้าวเหนียว รวมกันเป็นหนึ่งเดียว พุทธาค้ำธรรมรักษา
ตุข่อยตุเจ้ามาเบิ่งเอาที่เว่ามา ตะสะออนแท้เพิ่นว่า เป็นตะมาแท้อีสาน
ล่ะแม่นว่า นอนาย มาม่วนเอาฮ้ายล่ะเสียงพิณโตดต่ง ม่วนคักฮ้ายล่ะเสียงแคนจ้าวส่ง
ได้ยินแล้วกะหลง ได้ฟังแล้วกะย้อน ได้ฟ้อนแล้วกะม่วน แฮงฟังแฮงม่วน จนบ่อยากอ่วยหนี
หาไสกะบ่มี ของดีคู่บ้าน
ฟังเด้อพ่อ ฟังเด้อแม่ ได้ยินมาแหวเว่าแล้วขนคีงลุก ความสุขสิมีแก่ท่าน สวรรค์อยู่ต่อหน้าเจ้า
เสียงพิณกะหย่าวจูบจ้าวใส่เสียงแคน ลายสุดสะแนน สุดฮอดหัวใจ ว่าแต่บุญบ้านได๋ มีแต่ม่วนกับม่วน
พระธาตุพนม หลานกราบก้ม สิบนิ้ววันทา สาธุเด้อถ้ามีชาติหน้า ให้หลานเกิดมาบนถิ่นอีสาน
พี่น้องใกล้ไกล รักษาไว้ฮีตคองอีสาน สิโดนปานได๋ให้โลกกล่าวขาน ชั่วลูกชั่วหลาน
ว่าอีสานเป็นตาสะออน
