ยืนดูมองผ้าห่ม ยังไม่เก็บ วางอยู่บนเตียง เศษข้าวเศษของ ของๆเธอตั้งอยู่ ข้างหน้าระเบียง
ไม่กล้าเอามันไปเก็บ เพราะกลัวว่าเธอจะกลับมา กวาดเศษแก้วที่มันหล่นแตก ตรงสิบเจ็ดนาฬิกา
เรื่องราวดั่งเช่นกระดาษที่มันขาด ตรงใจความสำคัญ อยากรู้เนื้อหาสุดท้าย แต่ดันพลาดทำลายมัน
มนุษย์ก็เป็นอย่างนี้ มีความดีแต่ดันไม่สนใจมัน วันที่เป็นวันสุดท้ายกลับอยากได้มันมา
* ชีวิตแม่งโคตรจะแย่เลย ตั้งแต่ในวันที่ฉันต้องเสียเธอ ไม่มีใครรู้ว่าภายในใจมันแตกสลาย
ไร้ทิศทางไม่มีความหมาย มันเหมือนโลกที่พังทลาย เหมือนคนบ้าที่ใกล้จะตาย
ทุกการกระทำมันย้ำเตือนติดอยู่ในความทรงจำ มันทำให้รู้ว่าใคร
คือคนสำคัญ หากในวันนั้นเรายังไม่เลิก
ฉันก็คงไม่ต้องเสียดายนั่งเขียนความในใจเป็นคำอวยพรให้เธอ
** ขอให้เธอโชคดี ขอให้มีความสุข ไม่ต้องทุกข์ ไม่ต้องอยู่กับฉัน
ขอให้รักของเธอมีแต่วันสวยงาม หน้าที่นั้นขอฝากไว้กับเขา
แม้จะรักรักเธอ แต่เราไม่คู่กัน หมดความฝัน ให้เธอโชคดี...
( * , ** )
