มองใบไม้ร่วงลงสู่พื้นดิน
ปลิดใบปลิวคว้างแทบจะไม่เหลือสักใบ
อาจเป็นเพราะว่ามันเสียใจ
โดนทำร้ายโดนคนทำลาย
จนทนอยู่ไม่ไหว
คนที่เสียน้ำตาอย่างฉันเหมือนกัน
เก็บมันไม่ไหวปล่อยให้มันไหลไป
เมื่อใบไม้ร่วงหล่น
น้ำตารินหลั่ง
นั่นคือคนที่เขาทำร้าย
นั่นคือคนไม่เหลืออะไร
เธอจะพอเข้าใจในความรู้สึกฉันไหม
ว่าการสูญเสียเธอนั้นมันเจ็บปวดเพียงใด
สิ่งที่ฉันต้องเจอ
ต้องทนต้องทุกข์เท่าไร
ไม่มีวันไหนที่ฉันไม่เสียน้ำตาให้เธอ
ไม่เคยได้มองท้องฟ้า
แล้วยิ้มได้อย่างใครใคร
ไม่มีเสียงหัวเราะเหมือนคนทั่วไป
มีแต่รอยน้ำตาที่ร่วงลงไป
เหมือนกับต้นไม้ปลิดใบ
ให้หลุดร่วงจน
ไม่เหลือซักใบ
หากวันนี้เธอยังอยู่เหมือนเดิม
สิ่งที่ร้ายร้ายอาจกลายเป็นสวยงาม
เมื่อใบไม้ร่วงหล่น
ฉันคงมองตาม
ด้วยความยิ้มแย้มในใจ
ไม่ใช่มองแล้วใจหายตาม
เธอจะพอเข้าใจในความรู้สึกฉันไหม
ว่าการสูญเสียเธอนั้นมันเจ็บปวดเพียงใด
สิ่งที่ฉันต้องเจอ
ต้องทนต้องทุกข์เท่าไร
ไม่มีวันไหนที่ฉันไม่เสียน้ำตาให้เธอ
ไม่เคยได้มองท้องฟ้า
แล้วยิ้มได้อย่างใครใคร
ไม่มีเสียงหัวเราะเหมือนคนทั่วไป
มีแต่รอยน้ำตาที่ร่วงลงไป
เหมือนกับต้นไม้ปลิดใบ
ให้หลุดร่วงจน
ไม่เหลือซักใบ
ต้นไม้ทิ้งใบให้ร่วงลงมา
ไม่ช้าไม่นานยังมีใบไม้
งอกเงยออกมาอย่างเดิม
น้ำตาของฉันที่ร่วงลงมามากมาย
ช่วยทำหัวใจที่แตกสลาย
ให้เป็นดังเดิมได้ไหม
เธอจะพอเข้าใจในความรู้สึกฉันไหม
ว่าการสูญเสียเธอนั้นมันเจ็บปวดเพียงใด
สิ่งที่ฉันต้องเจอ
ต้องทนต้องทุกข์เท่าไร
ไม่มีวันไหนที่ฉันไม่เสียน้ำตาให้เธอ
ไม่เคยได้มองท้องฟ้า
แล้วยิ้มได้อย่างใครใคร
ไม่มีเสียงหัวเราะเหมือนคนทั่วไป
มีแต่รอยน้ำตาที่ร่วงลงไป
เหมือนกับต้นไม้ปลิดใบ
ให้หลุดร่วงจน
ไม่เหลือซักใบ
ไม่เหลือซักใบ