ดอกจานบานแล้วทั่วท้องนา
ต้นเดือนกุมภา มีนา เมษายน
คิดฮอดขวัญใจคนจน
ที่เคยปีนต้นดอกจานหวานใจ
ดอกจานบานเมื่อปีกลาย
พี่ยังจำได้ใต้ต้นกระโดน
สัญญาฮักอยู่ข้างกองโพน
น้ำตาจะหล่น คิดถึงคนรักเดิม
ไปไสน้อนวลน้องหล้า
เจ้าบ่มาสัญญาเพิ่มเติม
ดอกจานบานกลางทุ่งเดิม
ที่เราเคยเริ่มสบตาสัมพันธ์
รำพันไห้หัวใจคนเก่า รำพันไห้หัวใจคนเก่า
เลยมานั่งโศกเศร้า เฝ้าคอยเจ้าอยู่นา
เหลียวเบิ่งฟ้า ขี้ฝ้าเหลี่ยนเวียนหมุน
หัวใจเคยลงทุน มาหมุ่นมีไปได้
เฮ็ดจั่งใด๋หัวใจฮวยแห้ง
เฮ็ดจั่งใด๋หัวใจฮวยแห้ง
เห็นดอกจานสีแดงยามเช้ายามค่ำ
คิดถึงคำอ่อยเว้าของเจ้าสู่ยาม
เจ้าบอกย้ำว่าทั้งฮักทั้งหวง
เก็บดอกจานเป็นพวง มาใส่มือของอ้าย
มอบดอกไม้ให้หัวใจซึ้งกัน
เก็บดอกจานมั่นในสัญญา
จั๊กจั่นเรไรร้องมา
ควายน้อยกลางนา จ้องเป็นพยาน
คำหวานคือรักบริสุทธิ์
แล้วมาสะดุดหยุดลงตรงนั้น
ปีนี้กลางทุ่งดอกจาน
พี่มารำพันเดียวดายไร้แฟน
เจ้าดอกจานเคยบานกลางทุ่ง
ไปบานในกรุงเสียแล้วละหนอ
กลายเป็นกุหลาบ ประดับใจผู้ใด๋นอ
ทิ้งคนมอซอรอค้าง กลางนา
เทียวมาถ่าสัญญาหม่องเก่า
ยังคอยถ่าสัญญาหม่องเก่า
เห็นผู้สาวเลาะบ้าน โอ๊ย ไผนั้นบ่สน
หนีบ่พ้น อันความเก่าความหลัง
ย้อนความหวังกับนาง บ่สร่างในใจอ้าย
ปันใจไปให้ใครเขาครอง
ปล่อยให้ทุ่งทอง
มาหมองเป็นทุ่งแล้ง
ถึงยามดอกจานสีแดง
ใจแสลงแกล้งทรมาน
คอยวันหลายปีพ้นผ่าน
คอยวันหลายปีพ้นผ่าน
ดอกจานบานแล้วกะหล่น
คือคนฮักแล้วกะฮ้าง
ปานก้างป่อนใส่คอ
แค้นจ่อล่อแท้น้อเป็นทางผ่าน
อดีตรักต้นจาน สังหารอ้าย
