วันหนึ่งสองทุ่มผมนอนดูทีวี อยู่ดีๆพ่อก็ตีขาผมกับไม้กวาด เเละบอกให้ลุกนั่งดูดีๆ
เพราะว่ามีข่าวในพระองค์ เเต่ผมยังสงสัยพ่อตีขาผมทำไม พ่อก็บอกกับผมว่ายื่นขาไปไม่ได้ใน
จอทีวีคือใครรู้หรือเปล่า..
*นั้นคือกษัตริย์ของเเผ่นดิน ท่องไว้ให้ชินว่าพระเจ้าอยู่หัวพระเจ้าอยู่หัว เจ้า
ยังเด็กเกินไป เเต่ต่อจากนี้เจ้าจงจำเอาไว้ เห็นพระองค์เมื่อไรให้ยกมือก่อน ตั้งเเต่บัดนั้นมา
**ผมสำนึกเหนือหัวชูล้นพ้นตัวก้มศิระกราน พระภูมิบาลบุญคุณอนันต์หาที่สุดมิได้
เเม้พระองค์สู้เสด็จสวรรค์ไกล เศวตฉัตร เหยียดฟ้านภาลัย สูงศักดิ์มิให้ผู้ใดมาหมิ่นฝ่พระองค์
( * ,**)
