เธอยังจำได้ไหม ระหว่างที่เรากำลังเดินทางไปยัง
หนทางที่เราไม่เคยผ่าน กับสายธารไม่คุ้นเคย
มื้อเช้าวันนั้นที่ริมแม่น้ำมีฉันและเธอ
ผลัดกันป้อนอาหารให้กัน อาบพลังแห่งดวงตะวัน
หากแม่น้ำเส้นนั้นได้พาดผ่าน แบ่งโลกนี้และโลกวิญญาณ
มีสิ่งหนึ่งที่ฉัน จะบอกก่อนจะสาย
* หากว่าฉันข้ามไปก่อน เธอรู้ไหมที่รักไม่ต้องอาวร
ฉันจะรออีกฝั่ง จนวันที่เธอนั้นมา
แต่หากเธอต้องข้ามไปก่อน ฉันขอให้รู้ว่าอีกไม่ช้า
ฉันจะต้องมา กลับมาและเป็น(เหมือนวันที่เรามีกัน)(เหมือนเดิม)
ตลอดการเดินทางของวิญญาณ เราเวียนไหว้และพบพานกันอยู่เสมอ
เรามีวันดีๆและวันที่ทุกข์ ทุกวันที่มีเธอเดิน
ข้างเคียง ในวันที่ผ่านมา แต่งแต้มด้วยรอยยิ้มและน้ำตา
คงจะเหมือนทุกครั้งที่เราอยู่กันบนโลกฝั่งนี้
มีเรื่องราวให้เราจดจำ แต่มีบางครั้งที่อาจเผลอลืม
เปรียบแม่น้ำเส้นนั้นในนิทาน แบ่งโลกนี้และโลกวิญญาณ
กายของฉันจะมอบให้เธอ ก่อนจะสลาย
เราพบกันเพื่อลาจาก แล้วเราลาจากเพื่อเราจะพบกันอีกครั้ง
เหมือนวันที่เรามีกัน
