ฉันจน ไม่มีคน มองเห็น
จึงก่อกรรม ทำเวร ด้วยจำใจ ความหิว ไม่เข้าใคร ออกใคร
ฉันโหดร้าย เพราะฉันไร้เงินตรา
จับปืน ยืนรอเวลา สอดส่าย สายตา หาเหยื่อ
ปล้นเขา เอาเงิน มาจุนเจือ ลูกเมีย ที่ยังหิวโซ
ค่ำคืน ฉันยืน อยู่เดียวดาย
จุดมุ่งหมาย ของฉัน นั้นคือเงิน เป็นสิ่งเดียว ที่นำความเพลิดเพลิน
ฉันย่ำเดิน ด้วยรองเท้าเช็คโก
เสื้อยีนส์ สีดำซอมซ่อ คู่ใจ ท่องไปจนไก่โห่
หวังจะเลี้ยง ลูกน้อยจนเติบโต ส่งเสีย ให้เจ้ามีวิชา
เปรียบดัง ค้างคาวราตรี โฉบบิน หลายปีนานมา
รอดพ้น กฎหมายทุกครา อนิจจา เหมือนยิ่งได้ใจ
บาปกรรม นั้นคงตามทัน วันนั้น ฉันฆ่าคนตาย
ปล้นเขา เขาขืนขัดใจ ฉันจึงถูก ล็อคไว้ในทันที
* ข้าแต่ศาล คดีที่เคารพ ฉันขอพบ ลูกเมียด้วยอาลัย
จะสั่งเสีย พร้อมสอนไว้ก่อนตาย เจ้าจงพับ ถุงขายไว้ซื้อกิน
กอดลูก น้ำตาไหลริน แว่วยิน ลูกน้อยร้องจ้า
เจ้ายัง ไม่เข้าใจดอกหนา ว่าพ่อโดน มาตรา 21
