ความเป็นจริงในมื้อนั่น เฮ็ดให้สองเฮาต้องไกลห่าง
มันเฮ็ดให้เฮาต้องแยกทาง ทุกอย่างต้องพังทลาย
เหตุมันเกิดเพราะความบ่เข้าใจ เรื่องราวเลวร้ายในตอนนั้น
สุดท้ายก็จบด้วยเลิกกัน แต่ว่าใจนั้น มันยังคึดฮอด
วันเวลาที่ผ่านไปแม้นานเพียงใดบ่เคยลืม
เจ้าเป็นคนเดียวที่อ้ายปลื้มใจอ้ายบ่เคยลืมได้
ตั้งแต่วันที่เลิกก็ยังบ่ทันมีไผ
ยังมีแต่เจ้าในหัวใจ ถ้าเป็นไปได้ก็อยากได้เจ้านั้นกลับมา
*บ่เคยลืมถึงเฮาสิเลิกกันไป เพราะว่าในใจของอ้าย ยังฮักเจ้าหลายฮู้บ่
** บ่เคยลืม บ่เคยลืม เจ้ายังอยู่ในหัวใจ
อ้ายบ่อาจลืมภาพเจ้าได้ แม้นานเพียงใดก็ยังรัก
ตั้งแต่วันที่บอกลา ใจมันยังคงร่ำร้องเรียกหามีแต่เจ้า ใจอ้ายยังคงคึดฮอดแต่เจ้านั้นเพียงคนเดียว
อ้ายบ่ลืมบ่เคยลืม
ถึงเลิกกันไปแต่ใจนั้นยังคิดฮอด อีกโดนปานได๋ในใจนี้บ่เคยลืม
