กับสิ่งที่เธอไม่บอก กับสิ่งที่ฉันนั้นคอยถาม
กับความสัมพันธ์...ของเรา ที่เหมือนไม่ไปไหน
จะหยุดที่ตรงรักกัน จะจบที่ตรงไม่เหลือใคร
คำเดียวที่ฉันได้ คือคำว่าเรา ค่อยๆ ดูๆ กันไป
* อย่างกับหนังสือที่มองไม่เห็นตัวอักษร เปิดดูละครก็มองไม่เห็นภาพที่ฉายมา
เปิดเพลงฟังไม่มีคำร้อง ไม่มีทำนอง ที่ก้องมา คล้ายๆ เหมือนๆ กับใจของเธอ
** มันเจ็บแต่ยังหายใจ ยังต้องใช้ชีวิตอยู่คู่กับรักเธอ ที่เหมือนความว่างเปล่าที่ต้องพบเจอ
ที่เธอเองไม่เคย ชี้ทาง ให้ฉันเลย
จะเจ็บแต่ยังหายใจ สำหรับฉันถึงต้องรอสักแค่ไหน
ตลอดชีวิตของฉันพอไหม หรือไม่มีค่าพอ ให้รอเพื่อรักเธอ
เธออาจพบคนมากมาย ก็เลยไม่คิดจะเลือกใคร
หนึ่งคนที่เธอมั่นใจ จะพูดคำว่ารัก
จะอยู่ที่เดิมที่เก่า ถ้าเธอยังไม่ตัดสินใจ
จะรอเธอเรื่อยไป สักวันที่ฉันนั้นจะได้พบคำตอบ
( *,** )
( ** )
ตลอดชีวิต ของฉันพอไหม ถ้าฉันยังจะรอ ให้ เธอ นั้น รัก กัน..
