เธอโร้มั่งหม้าย
ว่าใครคนหนึ่ง
หวังเหวิดคิดถึง คิดถึง
ทุกคืน ทุกวัน
ตั้งแต่เมื่อเธอ
ร่ำลา ไปไกล
กินก็ไม่ได้นอนกะไม่หลับ
สาวเหอ
ถ่อยคำหวาน หวาน
ใบหน้า ของเธอ
รอยยิ้มหน้ารัก หน้ารัก
ยังติดตา ฉัน
จมกับความหลัง
แค่ภาพเดิม เดิม
หวั่นใจเหลือเกิน
เมื่อเรานั้นต้องห่างกัน
ก็มันเหงาปรือโฉ้แหมดใจ
แล้วโร้หม้าย
ยามเมื่อคิดถึงเธอขึ้นมา
ครั้งใด....แลหวันโพล้เพล้
กลัวเธอรวนเร
แอบมีใจให้ใครคนใหม่
นั่งอยู่นอกชานที่ริมบันได
ที่เราเคยนั่งอยู่ด้วยกัน
นั่งเหิดแลทาง
เฝ้าคอยแต่เธอ
ใจมันคิดถึงเธอทุกวัน
เมื่อไหร่อีหลบ กลับมาหากัน
ใจมันหายแวบเลย
เสียวไป......แหมดแล้ว
ก็มันเหงาปรือโฉ้แหมดใจ
แล้วโร้หม้าย
ยามเมื่อคิดถึงเธอขึ้นมา
ครั้งใด....แลหวันโพล้เพล้
กลัวเธอรวนเร
แอบมีใจให้ใครคนใหม่
นั่งอยู่นอกชานที่ริมบันได
ที่เราเคยนั่งอยู่ด้วยกัน
นั่งเหิดแลทาง
เฝ้าคอยแต่เธอ
ใจมันคิดถึงเธอทุกวัน
เมื่อไหร่อีหลบ กลับมาหากัน
ใจมันหายแวบเลย
เสียวไป....แลหวันโพล้เพล้
กลัวเธอรวนเร
แอบมีใจให้ใครคนใหม่
นั่งอยู่นอกชานที่ริมบันได
ที่เราเคยนั่งอยู่ด้วยกัน
นั่งเหิดแลทาง
เฝ้าคอยแต่เธอ
ใจมันคิดถึงเธอทุกวัน
เมื่อไหร่อีหลบ กลับมาหากัน
ใจมันหายแวบเลย
เสียวไป......แหมดแล้ว
