* นาฬิกาใช้ดูเวลา แต่ในบางคนต้องทนกับมัน เฝ้ามองเวลาที่มีต่อลมหายใจทุกวินาที
เพราะโลกความจริงไม่อิงนิยาย มุงเกิดเป็นเด็กมึงเจ็บและตาย ท่ามกลางผู้คนดีดี
แต่ลมหายใจมึงกลับไม่มี
นอนทิ้งร่างอยู่บนเตียงในช่องว่างข้างเคียง ยังมีเครื่องช่วยหายใจ
ครอบครัวนึงหนึ่งชีวิตกำลังตาย รอบตัวใจสลาย คนสำคัญต้องหายไป
มันก็ไม่ได้พูด ไม่ได้พูดจากลา บ้างก็เสียศรัทธาบ้างก็ยังเสียใจ
ความสูญเสียมันจึงมีราคา ไม่มีวันกลับมาไม่ได้ยินเสียงใคร
นับวันเวลาจากจังหวะชีพจร รอคอยนับถอยหลังความสาหัสที่ประคอง
ความตายมันยังไม่ได้มีการชะลอ ไม่ประสีประสาไม่ประนีประนอม
เพราะทั้งชีวิตนี้มึงเกิดมาเพื่อตาย แต่ควรเลือกทบทวนว่ามึงเกิดมาเพื่อใคร
นาฬิกาไม่ได้สร้างมาเพื่อตายในนาที ชีวิตมึงมีสิทธิ์คิดว่าเกิดมาเพื่ออะไร
( * , * )
ทั้งที่โดนปลูกฝังมาตั้งแต่เด็ก ว่ามีเกิดมีแก่มีเจ็บมีตาย
ทั้งที่เข้าใจแต่ก็ยังปฏิเสธ ฉันต้องหวังพึ่งเทพพึ่งหมอพึ่งใคร
ให้ลมหายใจคงยังมี ให้ชีพจรคงยังเดิน
ได้โปรดเถอะมันยังเร็วเกินไป กลับมาก่อนได้มั้ย อยากให้เป็นอย่างเดิม
ในขณะเดียวกันที่เราเฝ้าภาวนา แต่ว่าเข็มนาฬิกามันไม่เคยหยุดวิ่ง
แต่ว่าทั้งหมดนี้มันคงสวนทางกันอยู่กับร่างกายเธอที่มันกำลังหยุดนิ่ง
ยังมีคนอีกมากมายที่มันสมควรตาย จะว่าไปก็ควรจะเป็นกรู
สุดท้ายคนเราเกิดมาก็เพื่อตาย ร่างแหลกสลายเป็นฝุ่นก็เห็นอยู่
( * , * )
