จะกล่าวถึงองค์สี่ กษัตริย์ตรา
ออกจากพารา เข้าเดินดง เออ
พระเวสสันดร สุริยวงค์
ท้าวเธออุ้มองค์ พ่อชาลี
โฉมนางมัทรี แม่กัลยา
อุ้มแก้วกัญหา กุมารี
ออกตามเสด็จ เออ
พระสามี เดินจรลีมาในไพร
ทิพากร ก็อ่อนอับ
ว่าเย็นเย็นเย็น ตะระเย็นเย็นเย็น
ระยับ ลงไรไร
ชะนีน้อยน้อย นะมันก็ห้อยกิ่งไม้
ร้องร่ำพิไรอยู่บนยอดยาง
บ้างหวลพระทัย ให้ระคาง
คิดถึงสุรางค์ ที่เคยเรียงกร
เอ๋ยแจ้วแจ้ว แว่วเสียง
เสนาะสำเนียง ชะนีวอน
เรียกผัวโว้ยโว้ย สำออยอ้อน
เที่ยวเร่ร่อน เออว่ารำพิไร
ร้องเรียกผัวโว้ย ว่าผัวโว้ย
ทำไมไม่โหย ให้เมียชื่นใจ
ว่าเหล่าลิงค่าง เออ เอ้าบ้างลิงลม
บ้างก็ลอยกลิ้งกลม ตามลมพระพาย
ขึ้นต้นตะโก เออ ตะเกียกตะกาย
แล้วเหาะหายระเห็ดลอย
เหมือนเราทั้งสี่ มาเดินไพร
ไม่เห็นจะมีใครละก็จะมาติดตามต้อย
เป็นเวรมาซ้ำเออนะเป็นกรรมมาพลอย
ซัดให้เลื่อนลอยจากพารา
มัทรีเอ๋ย นกสาริกา
ส่งเสียงจ้า ช่างน่าฟัง
สาริกาที่นอกวัง
มันส่งเสียงดัง วังเวงไพร
ทิพากรก็อ่อนอับ ว่าเย็นเย็นเย็น
ตะระเย็นเย็นเย็นระยับ ลง ไรไร
สี่กษัตรา ก็คลาไคล
เข้าสู่พงไพรพนาดร
